top of page

Mijn beeldend werk

Mijn beeldende praktijk heeft tot recent bestaan uit schilderen en tekenen. 

Mijn weg naar een eigen beeldtaal is daarbij nogal een lange weg geweest, met veel onverwachte wendingen. 

Mede door mijn opleidingen aan heel uiteenlopende scholen - met name de Antwerpse en Gentse Academies en de University of Oregon in de VS - werd ik blootgesteld aan heel uiteenlopende invloeden. 

Meermaals botste ik op hindernissen die te maken hadden met het gevoel dat er ‘iets niet klopte’, dat mijn beeldtaal tezeer een constructie bleef die te weinig grond had in mijzelf. 

Telkens ik tegen zo’n periode aanliep, keerde ik terug naar de waarneming als basis; het was telkens een soort herbronning en een poging om een diepere en meer eerlijke laag aan te boren, weg van formalisme, citaat, of te vrijblijvende formules.

Dit proces van afwisselen tussen waarneming en ver-beeld-en, liep ten einde tussen 2006 en 2012. 

Vanaf de herfst van 2012 begon het werk dat ik als mijn ‘matuur’ werk beschouw, in de vorm van vijf grote reeksen tekeningen en multimediaal werk op papier. 

Dit viel samen met het oprichten - met vier andere Antwerpse kunstenaars - van de experimentele ruimte voor hedendaagse kunst WorkPlace, in het centrum van Antwerpen. 

Het runnen van deze nonprofit ruimte voor hedendaagse beeldende kunst was een zeer fijne periode van levendige interactie en dialoog met zeer veel kunstenaars, bekende en minder bekende, wat aan mijn werk ook een bijkomende dynamiek verleende. 

Ik stopte mijn schilderpraktijk om me op het tekenen en werk op papier te concentreren, daar dit een veel snellere evolutie toeliet en een snellere verkenning van associatieve processen en organische verbanden. 

Sindsdien verkende ik in mijn beeldend werk vooral de relatie tussen ons denken, onze intuïtie, en onze waarneming. Met name de manier waarop we ‘landkaarten’ en ‘schema’s projecteren op de werkelijkheid, en dan die schema’s verwarren met de werkelijkheid, vormde een rode draad in mijn tekeningen. 

Ook de innerlijke orde en dynamiek van het beeldende proces boeide mij, en hoe die orde verband leek te houden met de innerlijke orde in de natuur en de werkelijkheid zelf. 

Via het beeldende werk maakte ik ook kennis met spirituele en mystieke tradities en intuïties van de oudheid tot nu, kennistradities die vaak hetzelfde stellen als de hedendaagse wetenschap.

Deze zoektocht leidde me tot ideeën, interpretaties en inzichten in de manier waarop we - al vele duizenden jaren lang - als soort (Homo Sapiens Sapiens) een mythologie en een verhaal creëren dat een fundamentele afscheiding teweegbrengt tussen ons en ons universum.  

 

De inzichten die ik heb opgedaan doorheen mijn pad als beeldend kunstenaar zijn niet nieuw, integendeel. Vaak gaat het over intuïties die zo oud zijn als de mensheid zelf, maar waarmee we het contact zijn kwijtgeraakt. Vele, zoniet alle 'oude' culturen waren doordrongen van een diep besef van de éénheid van alle dingen, en ook van de eenheid van bewustzijn en materie, inzichten waar we nu via de wetenschap ook terug bij uitkomen: met name het terrein van de quantumfysica (maar niet uitsluitend dat domein) vertelt vaak hetzelfde verhaal als de mystici van duizenden jaren her.

Waar ikzelf via mijn weg uitkwam, is een punt waar ontelbare anderen voor mij zijn uitgekomen. Maar elke invalshoek kan zijn eigen waarde hebben, en ieder heeft andere mogelijkheden tot synthese en daardoor nieuwe energie voor een oeroud verhaal. 

 

Ik voelde me klaar om deze processen, intuïties en inzichten ook op grotere formaten te verkennen, en ik bracht daartoe alles in gereedheid in de loop van 2019. Maar gaandeweg groeide ook in de loop van dat jaar het gevoel dat het steeds onmogelijker werd voor mij om mij op déze manier met mijn intuïties, denkprocessen en inzichten bezig te houden. 

De klimaat- en biodiversiteitscrisis drong zich door alle kieren en spleten in de beschutte ‘cocon’ van mijn atelier, en het gevoel drong zich met grote intensiteit op dat mijn weg dààr zou liggen, in een veel directere en toegankelijker engagement omtrent de ecologische totaal-crisis, die op zich ook niet los te koppelen valt van de andere crisissen waarmee de mensheid zich geconfronteerd ziet. 

Over deze omwenteling in mijn benadering kun je lezen in het essay ‘Een intentieverklaring’ - de eerste post in mijn blog op deze site - en op de pagina ‘Mijn weg’ (link onderaan).

De reeksen tekeningen die sinds 2012 ontstaan zijn vind je op de pagina 'Beeldend werk' (link onderaan).

Je kan meer lezen over de projecten die ik plan op de pagina ‘A Biosphere Project’, en op de pagina 'Projecten'.

 

Je vindt een galerij met een representatieve selectie van mijn fotografisch werk van 2005 tot 2020, en ook een tekst over mijn vroegere relatie met fotografie, op de pagina ‘Fotografie’

Is mijn pad als beeldend kunstenaar nu voorgoed afgesloten? Ik weet het niet. Op dit punt in mijn leven dringt zich andere instrumenten, media en benaderingen op. Maar de energie en het eigene aan het beeldend denken zullen wel een deel van mijn wezen blijven vormen, en het is mijn intentie dat de benadering van iemand die gevormd is door een leven van beeldend en inuïtief zoeken mogelijk een eigen accent en invalshoek kan geven aan het denken en voelen omtrent deze alomvattende crisis die onze planeet en de mensheid bedreigt. Beelddenken is fundamenteel anders dan ‘rationeel’ of talig denken. Ik wil die eigenheid meenemen in mijn nieuwe projecten en in mijn interactie met mensen uit andere disciplines en denkkaders. 

Bovendien zal fotografie, een levenslange tweede passie, een belangrijk deel van mijn nieuwe weg worden, en in die zin zal het beeldende een blijvend onderdeel van mijn nieuwe weg worden. 

Ik zie mijn toekomstig fotografisch werk in de eerste plaats als een document, niet als een artistiek project. Maar als er één medium is waarin documentatie en artistieke waarde elkaar kunnen versterken, dan is dat wel fotografie.

Schrijven is op zich natuurlijk ook een medium waarin het document (de informatie die wordt gedeeld) een kwaliteit kan omvatten die het louter informatieve ver overstijgt. Het is mijn intentie om te schrijven vanuit mijn volledige wezen, niet enkel vanuit mijn kennis. We moeten een nieuw verhaal van verbinding creëren als we de huidige crisis en uitdaging willen aangaan, en één van de eerste verbindingen die moeten hersteld worden is de band tussen hoofd en hart. Kunst is altijd één van de voornaamste ruimtes geweest waar de band tussen hoofd en hart mogelijk bleef, en die vrijplaats moet ‘uitbreken’ naar andere domeinen van ons bestaan. In die zin blijft kunst van het grootste belang in de grote transformatie die ons wacht. 

bottom of page