Walkie-Talkie #5 'Next level: wat ligt er voorbij de landkaart?'

Beste vrienden,

in Walkie-Talkie nummer vijf wandel ik op een bospad in de Juliaanse Alpen in Slovenië.

Ik bespaar jullie het verhaal over hoe ik daar terecht ben gekomen, dat zou deze 'talk' te lang gemaakt hebben.

Maar ik vervolg waar ik de vorige keer over praatte al leunend tegen de oude boom, namelijk het gegeven dat de oude, mechanistische 'landkaart' die we projecteerden op de natuur, op levende organismen en op onszelf, niet klopt. Nieuwe (en al niet meer zo nieuwe) ontwikkelingen in biologie en systeemdenken tonen ons een wereld die oneindig veel complexer is, en waarin harmonie en samenwerking in de natuur uiteindelijk belangrijker blijken dan competitie.

Maar, en dat is waar we naar een 'next level' gaan, ook als we naar de natuur en levende organismen kijken door de lens van systeemdenken en de complexiteit van ecosystemen proberen in kaart te brengen, gebruiken we nog steeds een landkaart (zoals de uitdrukking 'in kaart brengen' in deze zin al suggereert.

Weliswaar een véél betere landkaart, die al veel behulpzamer kan zijn bij het vinden van onze plaats in het geheel van onze biosfeer, maar niettemin nog steeds een kaart.

En hoe verschijnt de wereld als we geen enkele landkaart of concept projecteren op wat we zien en ervaren? En waarom is dat belangrijk?

Dat vertel ik op dit pad doorheen een bos in Slovenië.

Of tenminste, ik maak een begin met daarover te praten, want het loslaten van eender welk concept of eender welke landkaart over de wereld is allesbehalve eenvoudig (dat is te zeggen, het kan wél eenvoudig zijn, en zelfs ongevraagd gebeuren, maar dat is voor een andere keer).

Ik nodig jullie dan ook graag uit om even met me mee te wandelen over dit prachtige pad op een mooie zonnige dag begin oktober.

Wordt vervolgd!

Bedankt voor het lezen en kijken, en tot de volgende aflevering,

Het ga jullie goed,

Filip

---